මෙම බ්ලොග් අඩවිය පිළිබඳව

සම්මා සම්බුදු පියාණන්වහන්සේ වදාළ සත්‍ය වූ බුද්ධ ධර්මය කාලයත් සමග සැගවෙන්නට ඇති ඉඩකඩ වැඩිය. එය ‍එසේ වූ නිසාම ශතවර්ෂ ගණනකින් මාර්ගඵල ලාභීන් බිහි වූ බවක් අසන්නට නොලැබිණි... එහෙත් මග ඵල ලැබ ගෞතම බුදු පියාණන් විවර කල නිවන් දොරටුවෙන් මාර්ගයට පිවිස ඵල ලැබී සැනසීමට නියම වූ ඇත්තන් තවමත් සිටින හෙයින් ඔවුන් සදහා උපකාරයක් වීමට නියම කළ්‍යණ මිතුරාගේ පැමිණීම සිදුවී ඇත. ඒ සැඟවුනු මාවත යලි විවර කරමින්, සැඟවුනු දහම් අරුත් මතු කරමින් සසර දුකින් පෙළෙන ඔබටත් මටත් අනන්ත සසර දුක් සයුරෙන් එතෙර වීමේ ප්‍රයෝගික මග හෙලි කරන අභිඥාලාභී පූජ්‍යපාද වහරක අභයරතනාලංකාර ස්වාමීන් වහන්සේගේ ධර්මානුශාසනා ඇසුරෙන් පලවූ "සැගවුණු බොදු මග කල එලි දකී" යන පොත ඇසුරෙන් මෙසේ සටහන් තබමි!

Jan 5, 2010

පිටුව 03 සහ 04

(පිටුව 03) 
බුදු මග ප්‍රතිඵල ලබන්නට නම් තම වැඩ කටයුතු මුල සිටම ඥාන සම්ප්‍රයුක්තව ආරම්භ කල යුතුව ඇත.  අද සාම්ප්‍රදායිකව කරගෙන එන බෞද්ධ වන්දනා ක්‍රම සහ චාරිත්‍ර වල ඥාන ගෝචර පැත්ත කාලයේ වැලි තලාවෙන් වැසීයාම නිසා මෝඩ බෝද්ධයන්ගේ වැඩ ලෙස විවේචනාත්මක දේශනාද තැනින් තැන අසන්නට ලැබෙනු ඇත.  නිසි අරුත වැසී ගිය බැවින් එසේ විවේචන කළත් ඒවා එල්ල විය යුත්තේ එම වචන මාර්ග හෝ ක්‍රියාමාර්ගවලට නොව අරුත නොදැනීමටය.


- සැගවුන අරුත එලි දක්වා භාවිත කර නව ජීවනයක් ලබමු -
බොදුනු අප සැමගේ ආරම්භක කථාව සහ ක්‍රියාව ඇරඹෙන්නේ සාධුකාරයෙන් ‍හා නමස්කාරයෙනි.


යමෙක් අපෙන් ඇසුවොත් සාධු කියලා කිව්වේ ඇයි කියලා.. ඇගිලි දිගු කොට අත් දෙක එක්කොට පපුවට, නළලට, හිස් මුදුනට තියාගත්තේ ඇයි කියලා...
අපි දෙන පිළිතුර කුමක්ද?  අපේ කටයුතු, කථා බුද්ධිමත් නම් ඊට නිසි පිළිතුරු දිය යුතුය.


අප සාධු යැයි කියන්නේ දෑත් එක්කොට පපුවට තබන්නේ කෙබදු අවස්ථාවල දැයි සිතා බැලිය යුතුය.


බුද්ධ, ධම්ම, සංඝ යනු අසීමිත ගුණ ඇති තුනුරුවන් යයි සිහි කර ප්‍රධාන වශයෙන් එසේ කරමු.
අප තුල ශ්‍රද්ධාවක්, ගුණ භක්තියක් ඇතිවූ විටද එසේ කරමු.  අපගේ සාම්ප්‍රදායික සිරිත් විරිත් වලදී ආචාර කිරීම් ආදියෙහිදී ද මේ ක්‍රියාව දක්නට ලැබේ.  මොහොතක් සිතන්න.  ගුණ හැගීමක් විද්‍යාමන වූ තැන මෙන්ම සාම්ප්‍රදායකි බෞද්ධ සිරිත් විරිත් වලදී පෙර අපට අර්ථවත්ව මතු වුනේ සංවරය පිළිබදව අදහසකි.  දස අකුසලයෙන් නිතර වැළකී සිටී බෞද්ධයා නිතර සිහි කලේ මේ ගුණාංගයන්ය.
අපි ආපු චාරය බෞද්ධ ශිෂ්ටාචාරයයි.  එයයි ආපු චාරය හෙවත් ආචාරය.




කායේන සංවරෝ සාධු
සාධු වාචාය සංවරෝ
මනසා සංවරෝ සාධු
සාධු සබ්බත්ත සංවරෝ

(පිටුව 04)
අපේ පැරැන්නන් අදද සාධුකාර තුනක් දී හතර වැනි වරට දීර්ඝ සාධුකාරයක් දෙනු
අසන්නට ලැබෙනු ඇත.


ප්‍රාණඝාත, අදත්තාදාන, කාම මිත්‍යාචාර නැති උතුම් ගුණය ඇති ත්‍රිවිධ රත්නය ඉදිරියේ හෝ අප තුළ ඇති එම ගුණය ගැන සිහිකර හෝ දෙන්නේ පළමු සාධුකාරයයි.  මේ කාය සංවරය සිහි කර භාවිතා කරන පළමු වචනයයි.  සා + උද්ධ හෙවත් සුචරිතයේ උසස් යන අදහස කෙටියෙන් සිහිකිරීමයි.


වචී සුචරිතයේ උසස් බව බොරුවෙන් වැළකීම, කේළමෙන් වැළකීම, පරුෂ බසින් වැළකීම, ප්‍රලාඵයෙන් වැළකීම තුළින් පෙන්වන හෙයින් ඒ සියලු ගුණාංග කැටි කර සිහි කිරීම
දෙවැනි සාධුකාරයයි.


ලෝභ නැතිබව, ද්වේශ නැති බව, මෝහ නැති බව, සිහිකර චිත්ත සංවරය කැටි කර සිහිගන්වන වචනය තෙවැනි සාධුකාරයයි.


ඇගිලි දිගුකර පපුවට, නළලට, හිස් මුදුනට තබන සංකේත ක්‍රියාවලිය කුමක්ද?


අංග යන වචනයක් අප අතර භාවිතා වේ.  අං වලින් කරන්නේ ඇනීමයි.  ග යනු ගැටීමයි.  අං ඇති සතුන් ඒවා ගටන්නේ යහපතට නොවේ.  හිංගි, හිංසා පිණිසයි.  එසේම මනුෂ්‍යාද ඇගිලි මිට මොලවා ගෙන සකස් වන්නේ ගැටීමටයි.  පාප කටයුතු වලදී, ක්‍රෝධ සිත් පහළ වන විටදී, පාප දුසිරිතක් කර අසරණ වූ විටදී අංග ගුලිකර ගත් ලක්ෂණය ගත තුල ක්‍රියාත්මක වන කාය ලක්ෂණය පෙන්වන්නේ ‍ඇගිලි වකුටු කර ගුලිකර ගැනීමෙනි.


මේ ලක්ෂණය ඇගිලි වලින් ක්‍රියාත්මක වන අයුරු දුටු ලක්ෂණ ශාස්ත්‍රය දත් පෙර පඩුවන් අංග ගුලිකර ගන්නා අරුතින් ඇගිලි වලට අංගුලි කියා ව්‍යවහාර කර ඇත.


පාපාංග දහය (දස අකුසල්) ගුලිකර නොගන්නා සංකේතය දෑතේ ඇගිලි දිගහැර එක් කිරීමෙන් සංකේතවත් කරයි.  පපුවට ලංකිරීමෙන් පෙන්වන්නේ ‍එම ගුණ දහය නිතරම තම පපුවේ තිබෙන බවයි.  අප ආපු චාරය හෙවත් ආචාරය මගින් බොදුනුවන් දෙදෙනෙක් මුණ ගැසුණු විගසම පළමුව ප්‍රකාශ කර සිටින්නේ තම තමන්ගේ සුචරිත ගුණය මෙසේ පවතින් බවයි.

0 comments: