පිටුව 19 සහ 20

(පිටුව 19)

එසේම කෘතෝපකාර සිහි ගන්වමින් අනන්ත සසරේ පටන් මේ දක්වා අපට උදව් කල, උපකාරය කල පිරිස් වෙත මේ පුණ්‍ය ශාන්තිය පැතිරේවායි අධිෂ්ඨාන කර විය යුතුයි.

වරදට සමා කිරීම උද්දාම සමාජයට පහත් කාර්යක් සේ පෙනෙන මෙබදු කාලෙක ඒ ගති නිසාම ඇතිවන ගැටුම් බොහෝ වෙති.  නිය පොත්තෙන් කැඩිය හැකි පැලෑටිය මහ ගසක් වෙන්ට ඉඩ හරිනවා සේ සුළු වූ වරදක් කමා කර සමගිය ඇති කර ගන්ට හැකි ‍බොදුනු ගුණය අපෙන් දුරස් වීම නිසා මහා ගැටුම් වලට අද මුහුන දෙන්ට සිදුවී ඇත.  උඩින් මත්තෙන් දේශනා කර, ගුණ කරුක බොදුනු සමාජයක් යළි ඇති කිරීම ඉතා දුෂ්කර කටයුත්තකි.  හද පත්ලට කිදා බසින ලෙස එය කල යුතුය.  පැහැදුණු සිතකට මෙම ගුණ කිදා බසින බැවින් ඉහත කී ලෙස තෙරුවන් ගුණයට හිත නංවා තම අතින් අනන්ත සසරේ දස අකුසල් කර්ම, කර්ම පථ ආදියෙන් අන් අයට සිදු වී ඇති වැරදි, නොපනත්කම් අනිවාර්යෙන්ම සිදුව ඇති බව පෙන්වාදී මේ මොහොතේදී ඒ සියල්ල කමා කරවිය යුතුය.  වරද කල විට ඉදිරියේම කමා කර ගන්ට ලැජ්ජා වන තරමට දූසිත සිත් ඇති අය පවා එබදු පිරිස් නොපෙනෙන තැන කමා කරන්නට මැලි නොවනු ඇත.  මෙසේ වන පුහුණුවෙන් ක්‍රමයෙන් ගුණය කරා වැඩෙන සිත පසු කලෙක නව වැරදි නොකරන්නටත් ප්‍රමාදයකින් හෝ සිදුවූ වරද නොපැකිලව කමා කරන්නටත් පුරුදු වනු ඇත.

අපට නොපෙනෙන අප නොදත් ගුප්ත වූ කර්ම බලවේග අප කරා ගොනු පසුපස එන රිය සක ලෙස ලුහු බදින බව බුදු පියාණන් වහන්සේ අනන්ත නුවණින් දැක ඇත.  කර්මය මුල් කොට, දායාද කොට, උප්පත්ති ස්ථානය කොට, නෑයා කොට, පිළිසරණ කොට ලෝක සත්වයා භවයේ සැරිසරන බවත් යහපත් හෝ අයහපත් ලෙස කරන කර්ම මෙසේ විපාක වශයෙන් පසුපස ලුහු බදින බවත් බුදු පියාණන් වහන්සේ මනා ලෙස දේශනා කොට ඇත.

(පිටුව 20)

අප විසින් ප්‍රාණඝාත, අදත්තාදාන, කාම මිත්‍යාචාර, මුසාවාද, පිසුනාවාච, පරුෂාවාච, සම්පප්‍රලාප, දැඩි ලෝභ, වෛර, මිත්‍යා දෘෂ්ටි යන දස අකුසල් සම්පූර්ණ කර්ම පථ ලෙස හෝ අසම්පූර්ණ කර්ම ලෙස හෝ සිදුකර ඇත්නම් ඒකාන්තයෙන් මීට යම් සත්වයෙක් නැත්නම් පිරිසක් සම්බන්ධ ‍වීමෙන්ම කර ඇත.  කිසිවෙක් සම්බන්ධ නැතිව තනිවම පාපයක් සිදුවන මගක් නැත.  පුද්ගලත්වයක් නොසිතා දුසිරිත් හා කෝප සහගත සිත් ප්‍රවාහයක් නිපදෙව්වොත් ඉන් නැගෙන විෂ ශක්තිය විශ්වයට මුදැ හැරෙනු ඇත.  විශ්ව ‍ශක්තියේ විෂ වීම පරිසරයට මහත් හානියක් වන බැවින් එය පොදු සත්ව සංහතියටම කරන අපරාධයක් බව තේරුම් ගත යුතුය.  ඒවාට කවදා හරි තමන්ට වන්දි ගෙවන්ට සිදුවිය හැකි බවද තේරුම් ගත යුතුය.  විපාක වශයෙන් අප පසු පස ලුහු බදින සසරේදී සිදුවූ මෙබදු කර්ම අප්‍රමාණය.

කාටවත් වරදක් නොකර සිටින අපටම ඇයි මෙතරම් කරදර, මෙය නිතරම අසන්නට ලැබෙන මැසිවිල්ලකි.  අනන්ත සසරේ කල කර්ම බලවේග ක්ෂය කර ගන්නට අප්‍රමාණ මෛත්‍රිය වඩන ලෙස බුදු පියාණන් වහන්සේ දේශනා කර ඇත.  වරද වරද ලෙස තේරුම් ගෙන එබදු වැරදි මතු නොකරන්නට අදිටන් කර ගෙන කෙරුන වැරදි වලට සංවේග උපදාව කමා කර මෙත් පැතිර වීමෙන්ම මේ අකුසල් වලට වන්දි ගෙවනු ඇත.

කෙසේ කලත් ගෙවිය නොහැකි පාප කර්මද නැත්තේ නොවේ.  ආනන්තරික කර්ම මෙන්ම ඒවායේ ‍‍ශේෂයන්ද, ආර්ය ගුණ ඇති උතුමන්ට කරන ගැරහිලි, හිංසා ආදියද බොහෝ තද බල පාප කර්ම වෙති.

ලෝභ, ද්වේෂ, මෝහ සහගත සිතුවිලි, ක්‍රියා, වදන් සුළුවෙන් සැලකුවද නිතර නිතර භාවිතය හේතුවෙන් නොදැනුවත්ම දූසිත සිත් නැගී පුද්ගලයා අසත් පුරුෂයෙකු බවට පත්වේ. 

මෙකල පතින නොයෙක් මාදිලියේ ක්‍රීඩා, කය හැඩ කරන මෝස්තර, ප්‍රිය සාද, සුරා සැල් දියුණු සමාජයක අංගයන් සේ සැලකුවද ඒ සිය්ලල අවිද්‍යා ප්‍රත‍්‍යයෙන් හටගන්නා සංඛාරයෝය.  ගුණවත් ආදි බොදුනුවන් මේවාට කීවේ සංකර වැඩ කියාය.  එයින් වන සමාජ හානිය තේරුම් ගෙන සිටි ආදි බෞද්ධයා මහත් සංවේගයෙන් සංකර වැඩ කරන කාලකණ්නීන් වෙන්ට එපා යැයි නිතර චෝදනා නැගීය.  එසේ කලේ ඒ පින්තුන්ට කරදර නිසා නොව අවිද්‍යාවේ දූසිත වැඩ පිලිවෙල නිසා මතු සමාජය වැනසී යන බව දත් හුදු අනුකම්පාවෙනි.  පෙර සසිරි බර මෙසිරිලක අද දැවෙන ගිනි කන්දක් සේ වී ඇත්තේ මේ වටිනා අවවාද නොපිලිපැද සංකර වීම හේතුවෙනි.