පිටුව 23 සහ 24

(පිටුව 23)

දෙමව්පියන්ගේ ආධාරයෙන් අනිකුත් පිරිසගේ නොයෙක් අනුග්‍රහයෙන් මව් ගැබ තුල අප වැඩුනු හැටි සිහි කල යුතුයි. 

මව් ගැබ තුල අපිට තනිව කරගත හැකි කිසිවක් නොවූ බව අප දනිමු අද මොන තත්වයක්, තානාන්තරයක් ඉසිළුවත් එදා ‍අනාථය අසරණය.

හද පත්ලෙන්ම මේ ගැන සිතන අපට උදව් කල, උපකාර කල දෙමව්පියන් වැඩිහිටියන් පෙනෙන, නොපෙනෙන ලොව සිට ආශිර්වාද කල සැම දෙනම කල ගුණ සිතින් ගෞරවයෙන් සිහි කර පින් කුසල් දෙවිය යුතුය.  අනුමෝදන් කරවිය යුතුය.

මීටත් වඩා අසරණ, අනාථ අවස්ථාවක්ය මීලගට එළඹෙන්නේ මවු ගැබෙන් බිහිවූ පසුයි ඒ.  උඩුකුරුව හොවන කයක් ඇතිව සිටිනු හැර වෙන කිසිවක් කර කියාගත හැකි කමක් කල නොවීය.

මැසි, මදුරු, සීත, උෂ්ණ ආදියේ නොයෙක් බාධකවලට ප්‍රතිචාර දෙන්ටද? පිපාසය දිය බිදක්, බඩගින්නට අහර බිදක් තනිව සපයා ගන්නේ කෙසේද?  මළ, මුත්‍ර හිටි තැනම පහ වන විට එදා අප කුමක් කරම්ද? කෙල, සොටු, තෙල්, කුණු ආදිය ගලන විට කුමක් කරම්ද?

මේ සියල්ල දුරු කර රැකවරණය සලසවා නාවා, කවා, පොවා, මළ මූ පිරිසිදු කර මොහොතක් අඩන, කෑ ගසන විට වඩාගෙන නලවමින් ඇති දැඩි කල දෙමව්පියන් හා වැඩිහිටි පිරිස කෙසේ අමතක කරමුද?  පෙනෙන නොපෙ‍නුන ලොව සිට අපට ආශිර්වාද කල අය අමතක කල හැකිද?  හද පත්ලෙන් හැගුම් බරව සිහිකර ඒ අය ජීවත්ව සිටියත් මියගොස් කෙබදු උපතක, භවයක සිටියත් ගුණ සිතින් පින් කුසල් දිය යුතුය.  අනුමෝදන් කරවිය යුතුය.  අප ගුණවතුන් වන්නේ මෙහෙමයි.

ඉන්පසු ළමා කල ගත කරන, ගත කල සැම දෙනම එකල තතු සිහි කල යුතුය.  කුඩා කල රැක ගෙන දෑස මෙන් බලාගෙන පෝෂණය කරමින් ලෙඩට දුකට මහත් උනන්දුවෙන් ප්‍රතිකාර කරමින් දැනුම, ඉගෙනුම ලබා‍ දෙමින් රැකවරණය සලසමින් ගුණ දම් කියා දෙමින් මේ දිවිය පෝෂණය කලේ කවුද?  දෙමව්පියෝ දෙගුරුන් ලෙස මුල් කල මේ සියලු කටයුතු වලට මූලික වූ හැටි සිහි කල යුතුය.  උතුම් ගුරු පිරිස පසු කල දැනුම, ඉගෙනුම, ගුණ දුන් අයුරුද තව නොයෙක් වැඩිහිටි පිරිස් රක්ෂණය, පෝෂණය දුන් අයුරුදු සිහිකර හද පත්ලෙන් නැගුන ගුණ සිතින් තම න කරන පින් පෙත් දිය යුතුය.  අනුමෝදන් කරවිය යුතුය.

(පිටුව 24)

ඉන්පසු අද වනතුරු අපට උදව්, උපකාර, රැකියා ලබා දුන් ස්වාමි පක්ෂයේ එම ගුණ සිහිකර ඒ සැමටද පින්පෙත් දිය යුතුය.  අනුමෝදන් කරවිය යුතුයි.  අප සමග සේවය කරන අය මෙන්ම උදව් කරන දැසි දස්, කම්කරු ආදින්ද සිහි කල යුතුය.  සිය නිවසේ අඹු සැමි, දූ පුතුන්, නෑ හිතවත් අය මෙන්ම ‍ගේ දොර, ඉඩ කඩම්, දේ පොල, යාන වාහන  සකසා, වවා, හදා දුන් සැම ආදී පිරිස මෙන්ම අසල් වැසි සැමද සිහි කර කල ගුණ සිතින් පින් පෙත් දිය යුතුය.  අනුමෝදන් කරවිය යුතුය.  සත් පුරුෂයෝ තමන්ට අනිකෙක් කල හිංගි සියයක්හි මධ්‍යස්ථව තමන්ට කල එක උපකාරයක් සලකා ප්‍රති උපාකර කරන බව දේශනා කර ඇත.  අප ඊට දක්ෂ වුනි නම් හතුරාට පවා එම ගුණය ඉදිරියේ යටහත් නොවී සිටින්නට බැරි වනු ඇත.  අසමගිකම් දුරුවී සමගිය සාමය උදා වනු ඇත.

අප ජීවත් වන ලෝකය බොහෝ පුළුල්ය.  පේන ප්‍රමාණයට වඩා මිනිසා දිවි ගෙවන්නේ නොපෙනෙන බලවේග සමගයි.  විශ්වයේ නොයෙක් අදෘශ්‍යමාන බලවේග, අමනුෂ්‍ය, දේව බලවේග අප කල කර්ම ශක්ති ප්‍රවාහයන්ට අනුකූලව අප හා සම්බන්ධව පවතී.  මෙකල වරදවා වටහා ගත් බුද්ධ දේශනාවක්ද ඇත.  තමා කල පින් පවු තමන්ට පල දෙන බවත්, තාරකා ඊට කුමක් කරන්ටද කියා දේශනා කල බුද්ධ වචනය ගෙන තාරකා වල කිසි බලපෑමක් නැතැයි මුලා අදහස් ගෙන ඇත.

ඉහත බුද්ධ භාෂිතය තේරුම් ගන්නට උපමාවක් ගෙන බැලිය යුතුය.  මුලා සිහි ඇත්තෙක් නොසැලකිලිමත්ව කටයුතු කර ගින්දරට පුච්චා ගත්විට තමාගේ නොසැලකිලිමත් කමින් තමා පුච්චා ගත්තාට ගින්දර කුමක් කරන්ටද කීවෝත වැරදි වැටහීම් ගත් කෙනෙක් මෙසේ කියන්නට පුළුවන.  "එහෙනම් මොහු පුච්චා ඇත්තේ ගින්දර නොව නොසැලිකිලිමත්කමයි".  මෙසේ අරුත් ගත් මෝඩයන්‍ සේ තාරකා කුමක් කරන්නටද කී අදහස තේරුම් ගන්නට බැරුව තාරකා වල කිසිම බලපෑමක් නැතැයි කීවොත් මුලාවේ.

ඉර හද මිනිසාට බලපාන ආකරය සක් සුදක් සේ පැහැදිලිය.  ඇක්ස්රේ වැනි කිරණ, පාරජම්බුල කිරණ වැනි සියුම් රූප ධාතු වලින් සිදුවන විනාශය පෙනී පෙනීම ඇත.  කුජ වැනි ග්‍රහයන්ගේ පටන් ගුවන් විදුලි පණිවුඩ එවන විට විනාඩි ගණනකින් මේ ලෝකයට එන අයරුද අද විද්‍යාව ඔප්පු කර ඇත.  සියලු ග්‍රහයෝ මිනිස් චින්තනයේ ගති ශක්තියට අනුව ලොව පහල වී ඇත.  ඉර සද පහල වීම පිලිබදව මිනිස් චින්ත‍නයේ බලපෑම හේතුවූ අයුරු බුදු දහමේ මනාව පෙන්වා ඇත.